Past continuous – czas „opisowy”

**„Dzień był letni i świąteczny. Wszystko na świecie jaśniało, kwitło, pachniało, śpiewało…” – tłumacząc Nad Niemnem, do opisów przyrody użylibyśmy czasu past continuous.**

Czas past continuous, czyli czas przeszły ciągły, jest bardzo podobny do czasu present continuous. Opisuje czynności które miały miejsce w przeszłości i – uwaga – kładzie nacisk na to, że dana czynność trwała, nie zaś czy została ukończona. Po polsku powiedzielibyśmy, że ten czas oddaje aspekt niedokonany czasu przeszłego. Past continuous używamy do opisu czynności, które trwały przez jakiś czas oraz czynności, które zostały przerwane przez inną czynność. Również kiedy mówimy o dwóch lub więcej czynnościach, które działy się w tym samym czasie, powinniśmy użyć czasu past continuous. Wreszcie, czas przeszły ciągły jest często używany w narracji, podczas opisywania tła historii.

Present participle – czasownik z końcówką -ing

Zapewne zastanawiacie się, co robi imiesłów czasu teraźniejszego (present participle) we wpisie poświęconym czasowi przeszłemu? Otóż, ten imiesłów, czyli po prostu czasownik z końcówką -ing ma tylko formę teraźniejszą, informację o czasie zawsze przenosi za niego czasownik posiłkowy. Słówka, które wyglądają jak czasownik z końcówką -ing, lecz nie mają czasownika posiłkowego, to materiał na całkiem inną historię. Sposoby poprawnego tworzenia present participle omówiliśmy dokładnie we wpisie poświęconym czasowi present continuous i tam też odsyłamy zainteresowanych.

Zdania twierdzące w czasie past continuous

podmiot + was/were + orzeczenie (czasownik z końcówką -ing)

Zdania twierdzące w czasie przeszłym ciągłym tworzymy, stawiając po podmiocie czasownik posiłkowy to be w czasie przeszłym, odmieniony przez właściwą osobę, a następnie orzeczenie, czyli czasownik z końcówką -ing.

I was singing. – Śpiewałam.

They were coming this way. – Oni szli w tę stronę.

The chair was falling apart. – Krzesło się rozpadało.

Zdania przeczące w czasie past continuous

podmiot + was/were not + orzeczenie (czasownik z końcówką -ing)

Zdania przeczące w czasie przeszłym ciągłym tworzymy, stawiając po podmiocie czasownik posiłkowy to be w czasie przeszłym, odmieniony przez właściwą osobę wraz z przeczeniem not, a następnie orzeczenie, czyli czasownik z końcówką -ing.

The birds were not singing. – Ptaki nie śpiewały.

They weren’t coming this way. – Oni nie szli w tę stronę.

This chair was not falling apart last month. – To krzesło nie rozpadało się w zeszłym miesiącu.

Pytania w czasie przeszłym ciągłym

was/were + podmiot + orzeczenie (czasownik z końcówką -ing)

Zdania pytające w czasie przeszłym ciągłym tworzymy przez inwersję, czyli zamieniając miejscami podmiot i czasownik posiłkowy to be. Czasownik z końcówką -ing pozostaje tam, gdzie był.

Was he singing? – Czy on śpiewał?

Were they coming this way? – Czy oni szli w tę stronę?

Was this chair falling apart? – Czy to krzesło się rozpadało?