Kanadyjskie akcenty – ile ich dokładnie jest?

Kanada jest drugim (po Rosji) największym państwem na kuli ziemskiej pod względem powierzchni. Zajmuje ogromny obszar – ok. 9 miliona km² i dzieli się na 10 prowincji i 3 terytoria. I nawet pomimo tego, że kraj ten jest dość słabo zaludniony (ok. 37 tys. osób!), ludzie zamieszkują większą część kraju, w różnych miejscach, chociaż głównie bliżej granicy ze Stanami Zjednoczonymi, co daje idealne warunki do rozwoju przeróżnych akcentów języka angielskiego i francuskiego.

Dzisiaj wyruszymy w podróż po Kanadzie i je poznamy!

Kursy języka angielskiego >>
_

_

Akcent z Kolumbii Brytyjskiej

Ten akcent jest uważany za praktycznie identyczny do tych używanych w znajdujących się w pobliżu amerykańskich stanach Waszyngton, Oregon, i Idaho – krótkie „e” brzmi jak krótkie „i”, krótkie „a” jak dłuższe i bardziej zaokrąglone, a spółgłoska g jest zazwyczaj wyostrzone „ae”. Różni się od amerykańskich akcentów użyciem słownictwa takiego jak potlatch, skookum, saltchuck, czy też muckamuck.
)

Alberta/Preriowy

Jest on bardzo podobny do akcentów używanych w środkowych stanach USA, głównie Wisconsin. Im dalej na zachód prowincji, tym jest on szybszy. Akcent ten jest silniejszy od pozostałych akcentów kanadyjskich, głównie ze względu na połączenia biznesowe ze Stanami Zjednoczonymi, nawet jeśli ludność prowincji zamieszkuje tereny oddalone od południowej granicy. Z drugiej też strony, niektóre regiony Winnipeg są dwujęzyczne,  a wiele starszych mieszkańców ma akcenty Europejskie. Akcenty mogą różnić się między miastami, np. mieszkańcy Edmonton potrafią wymówić nazwę swojego miasta bez „d” w środku, zaś ludzie z Calgary wymawiają to słowo w formie dwóch sylab (Cal-gry,zamiast Cal-ga-ry, jak w innych rejonach kraju). Mieszkańcy Reginy często wymawiają ostatnią samogłoskę jako [ə] (znana też jako szwa), a miast o dłuższych nazwach – najczęściej je skracają (Lloydminister staje się Lloyd, Swift Current –  Swift, Medicine Hat – Hat, itd.). Często w tym akcencie sama nazwa prowincji wymawiana jest z nałożonym wzmocnieniem pierwszej sylaby.

_

Ontario

W prowincji tej, najbardziej zaludnionej w Kanadzie, wyróżnia się aż kilka osobnych akcentów… Akcent używany w dolinie rzeki Ottawy zwany jest Ottawa Valley Twang, wywodzący się od irlandzkich imigrantów, przybyłych w te tereny w pierwszej połowie XIX wieku. Akcent w Toronto, największym mieście Kanady, często łączy „t” z „n”, jak np. w nazwie miasta. W niektórych dzielnicach, sylaby i samogłoski są często pomijane. Akcent w Południowo-Zachodniej części Ontario (głównie terenie na południe od miasta Sarnia po St. Catharines), jest ogólnie podobny do akcentu z centralnej części Stanów Zjednoczonych, jednak występują też cechy kanadyjskie, takie jak podnoszenie samogłosek i zaokrąglanie ust po samogłosce „o”.

W Środkowo-Zachodniej części prowincji, lokalny akcent jest charakterystyczny pod względem pomijania sylab i skracania słów, np. Wuts goin’ on tonight? D’ya wanna do sumthin’?. Poza tym, dźwięki „er” wymawiane są na podobnej zasadzie do „air”.
_

Angielski z Quebecu

W Quebecu, największej prowincji Kanady pod względem powierzchni, oficjalnie w użyciu jest język francuski. Niemniej jednak, angielski również jest w niej używany, i będzie on odczuwał silne wpływy języka francuskiego. Obecne są długie „a”, i zmiana wielu słów w homofony, a także usuwanie „d” na końcu wyrazów angielskich (pozostaje ono w wyrazach francuskich). W wielu przypadkach, nazwy miejsc (np. ulic w Montrealu) wymawiane są po francusku, niż po angielsku. Warto rozróżnić akcent używany przez Quebeckich użytkowników języka angielskiego a akcentem używanym przez frankofonów (osób posługujących się francuskim) zamieszkujących tę prowincję, który charakteryzuje się tym, że występują błędy gramatyczne oraz wymowa the jako de (aniżeli stereotypowego ze, charakterystycznego dla francuzów mówiących po angielsku).
_

Akcent Maritimes

Używany jest w tzw. prowincjach Maritimes, czyli: Nowy Brunszwik, Nowa Szkocja, i Wyspa Księcia Edwarda. To akcent bliższy akcentom z Północno-Wschodniego wybrzeża Stanów Zjednoczonych. Wykazuje on wpływy z pobliskiej Akadyjskiej odmiany języka francuskiego i obecnej szkockiej społeczności. Jest on znacznie wolniejszy niż akcent środkowo-kanadyjski (głównie z Toronto), szczególnie na obszarach wiejskich, chociaż sami ludzie mieszkający na tych obszarach potrafią mówić też szybko. Sam zresztą różni się w zależności od występowania na Wschodzie i Zachodzie terenu, gdyż im dalej na Wchód, tym bliższy jest on do akcentu Nowofunlandzkiego. Rozpoznawalny jest po twardej głosce „r”.
_

Akcent Nowej Funlandii

Nowa Funlandia i Labrador to najmłodsza prowincja Kanady. Używany w niej akcent znacząco różni się od pozostałych, uważany jest wręcz za osobny dialekt. Jest to podobny akcent do stereotypowego akcentu piratów, dodając do tego długie „i” (więc np. imię Mike będzie brzmieć jak Moike), a do tego jeszcze nietypowe konstrukcje zdań (That was some boring, a nie That was very boring). Archetypowym powitaniem jest Whaddya at?, a każde zdanie w rozmowie kończy się na b’y (boy), bądź dear, w zależności od płci rozmówcy.
_

Akcent „Pierwszych Narodów”

Mowa tutaj o rdzennych mieszkańcach Kanady, Indianach, podobnych do tych mieszkających na terenie USA i innych krajów Ameryki Północnej. Ich akcenty są również podobne, ale wykazują pewne różnice. Akcent Kanadyjskich Indian jest bardziej rytmiczny, i pierwsze części wielu słów są rozciągane, a drugie sylaby są skracane. Na przykład: Ever Sick zmienia się w Eevvvv-r Ssiii-k. W ich akcencie, ich głos zmienia podczas wymawiania dłuższych sylab – wyższe natężenie wskazuje, że są weseli, zaś niższe wskazuje, że nie żartują. Ponadto, nie używają głośności swoich głosów do wyrażania swoich emocji, więc krzyczący użytkownik tego akcentu wcale nie musi, ale może, być wściekły lub przestraszony. Akcenty bardziej rozciągają samogłoski, im dalej są wysunięte wraz ze swoimi użytkownikami na wschód, oraz są mniej zrozumiałe, im bardziej są wysunięte na północ. Ogólnie, w wielu regionach akcenty mają własne cechy, dzięki czemu rdzenni mieszkańcy mogą rozpoznać pochodzenie każdej osoby po jej akcencie. Warto też zwrócić uwagę na oryginalne idiomy, takie jak już wspomniane Ever Sick, które w wolnym tłumaczeniu oznacza Głównie Paksudne, albo też Close the light (Zamknąć światło, może chodzi o zgaszenie światła), w wielu skupiskach występują oryginalne zwroty.

Zapraszamy do odwiedzenia naszego bloga oraz strony na Instagramie, gdzie znajdziecie więcej ciekawych informacji o kulturze i językach!