Akcent w języku hiszpańskim

Zastanawialiście się kiedyś jak istotną rolę odgrywają akcenty w języku? Tak naprawdę stykamy się z nimi cały czas, świadomie lub nie. A jakie są reguły dotyczące akcentowania w hiszpańskim? Czym tak naprawdę są akcenty i jakie są ich rodzaje? Jeśli chcecie zagłębić się w tym temacie to dzisiejszy artykuł jest specjalnie dla was!

Akcent to nic innego jak położenie większego nacisku na daną sylabę podczas mówienia. Może się zdarzyć tak, że występują dwa akcenty w jednym wyrazie: jeden mocniejszy, a drugi słabszy. W języku hiszpańskim nie ma takiego rozróżnienia, a ponadto akcenty często są zaznaczone graficzne co ułatwia zapamiętanie ich poprawnej wymowy.

Kurs języka hiszpańskiego w choices® >>
_

_

Czym jest akcent w języku hiszpańskim?

Akcent w języku hiszpańskim można podzielić na trzy rodzaje: acento prosódico, acento ortográfico i tilde diacrítica. Ten pierwszy występuje we wszystkich wyrazach posiadających więcej niż jedną sylabę i dotyczy wymówienia danej sylaby z większą siłą. Nie ma tutaj żadnego oznaczenia graficznego. Słowa zakończone na samogłoskę lub spółgłoskę „s” lub „n” posiadają akcent prozodyczny na przedostatniej sylabie np. caballo, perro, fuente, hablas, camisa. W pozostałych przypadkach akcent pada na ostatnią sylabę, jak to ma miejsce w przypadku wyrazów ciudad, director, reloj, estoy, comer itd.

W przypadku acento ortográfico nad daną samogłoską wstawia się znak ‘ np.  lápiz, lámpara. Dzięki temu oznaczeniu silniejszej wymowie podlegają pierwsze sylaby. Gdyby usunąć akcent graficzny, według zasad przedstawionych wyżej słowa te byłyby wymawiane w następujący sposób: lapiz oraz lampara. Z tego powodu ucząc się nowego słownictwa bardzo ważne jest od samego początku zwracać uwagę na pisownię, aby następnie praktykować poprawną wymowę. Brak akcentu w odpowiednim miejscu stanowi błąd ortograficzny.

Dodatkowo istnieje podział słów, ze względu na to która sylaba jest akcentowana. Tyczy się to wszystkich wyrazów, zarówno tych z zaznaczonym akcentem jak i bez. Wyróżniamy cztery podziały:
_

Palabras agudas– akcentowana jest ostatnia sylaba. Jeśli wyraz jest zakończony na samogłoskę lub spółgłoskę „s” lub „n” to dodawany jest akcent graficzny.

Przykłady: café, mamá, iglú, además, religión, posición, jabón, hotel, actor, nariz, arroz, civil
_

Palabras llanas– mają akcent na przedostatniej sylabie. Akcent graficzny pojawia się w przypadku gdy słowo kończy się na spółgłoskę inną niż „s” lub „n” oraz gdy wyraz kończy się na „s”+ inna spółgłoska. W innym razie do słowa nie zostaje dodany żaden znak.

Przykłady: cactus, azúcar, piscina, árbol, puerta, ventana, fruta, césped, biceps, cómics, soldado, maleta
_

Palabras esdrújulas– akcentowana jest trzecia sylaba od końca. Akcent graficzny pojawia się zawsze.

Przykłady: bolígrafo, espectáculo, murciélago, música, antónimo, micrófono, podólogo, plátano, rápido, lágrima, cálido, pájaro
_

Palabras sobreesdrújulas– akcent graficzny pojawia się zawsze na czwartej lub piątej sylabie od końca.

Przykłady: avísamelo, rápidamente, fácilmente, cómpramelo, democráticamente, recítenoslo, específicamente
_

Zajrzyj do naszej oferty kursów języka hiszpańskiego online >>

Dlaczego zapisywanie akcentu jest ważne

Trzecim rodzajem akcentu jest tilde diacrítica, czyli oznaczenie graficzne pozwalające na rozróżnienie dwóch wyrazów o takim samym zapisie, ale innych znaczeniach. Zwykle słowa te przynależą do odmiennych kategorii gramatycznych. Z tego powodu, bardzo ważne jest zapamiętanie poprawnego akcentowania, gdyż jego złe zapisanie może całkowicie zaburzyć przekaz. Poniżej przedstawiamy listę monosylabowych wyrazów wraz z tłumaczeniem oraz przynależnością do danej części mowy, przy których należy zwrócić szczególną uwagę:
_

_

Należy pamiętać, że przysłówek w języku hiszpańskim w języku polskim może się okazać przysłówkiem lub partykułą. Z tego powodu w tabelce umieszczona została przynależność do części mowy według hiszpańskiej gramatyki.

Oprócz tego, tilde diacrítica może występować przy słowach zawierających więcej niż jedną sylabę. W podanych przykładach ich użycie różni się w zależności od rodzaju zdania: wyrazy zawierające akcent diakrytyczny występują tylko w zdaniach wykrzyknikowych lub pytajnikowych, a pozostałe w zdaniach oznajmujących.
_

_

Dyftongi – akcentowanie samogłosek

Diptongo to nic innego jak dwie samogłoski zapisane obok siebie, które składają się na jedną sylabę. Mogą być formowane przez:

• 2 samogłoski zamknięte-są to „i” oraz „u” np. ciudad, triunfo
• 1 samogłoskę zamknięta i 1 otwartą ( „a”, „e” oraz „o” )- np. reina, cuota, causa

Gdy w wyrazie pojawiają się dwie samogłoski otwarte, to nie tworzą one dyftongu, gdyż nie należą do jednej sylaby np. ca-er, te- at- ro, ma- re-ar. Dodatkowo dyftongi dzielą się na trzy grupy, w zależności od ułożenia samogłosek w słowie:

• Creciente–samogłoska zamknięta+ otwarta np. puesto, tibio, tierra, antiguo, cambia, cuarto
• Decreciente– samogłoska otwarta+ zamknięta np. paisaje, cauce, peine, deudor, boicot, coincidir
• Homogéneo– samogłoski zamknięte np. triunfar, ruiseñor, viudo, oriundo, diurno, cuidadano

Wszystkie przedstawione wyżej przykłady bazują na słowach z acento prosódico. A kiedy w dyftongach pojawia się akcent graficzny? Zawsze nad samogłoską otwartą, według zasad przedstawionych poniżej:
_

_

Jak widać, temat akcentów jest bardzo obszerny i niezwykle przydatny podczas nauki języka hiszpańskiego. Znając przedstawione wyżej schematy o wiele łatwiej przyjdzie wam zapamiętywanie poprawnej pisowni oraz wymowy. A po więcej językowych ciekawostek zapraszamy was na naszego oficjalnego bloga choices®! A jeżeli dalej wam mało języków to wpadnijcie też na naszego Facebooka i Instagrama!