Lady Diana – królowa ludzkich serc

Lady Diana to jedna z najbardziej popularnych osób z grona rodziny królewskiej w Wielkiej Brytanii. Swoją osobowością skradła serca milionom ludzi na całym świecie. Skąd pochodzi? Co sprawiło że stała się ikoną? _

Pochodzenie Lady Diany

Księżna Walii, Diana Frances Mountbatten-Windsor urodziła się w lipcu 1961 roku w Sandringham i była pierwszą żona księcia Walii, Karola, syna Królowej Wielkiej Brytanii Elżbiety II i Filipa, księcia Edynburga. Urodziła odpowiednio 2. i 6. osobę w kolejności do tronu brytyjskiego, Wilhelma, księcia Cambridge i Henryka, księcia Sussexu. Jej ojcem był wicehrabia Altrop, Edward John Spencer, a matką Frances, hrabina Altrop, córka 4. Barona Fermoy i Ruth. Dzieciństwo spędziła w posiadłości Park House, a odpowiedzialność za wychowanie nad Dianą oraz jej rodzeństwem przejęły opiekunki, ponieważ jej ojciec stronił od obowiązków wychowawczych, pomimo, że to właśnie on w 1969 roku po rozwodzie wygrał sprawę o opiekę nad dziećmi. Diana rozpoczęła naukę w szkole prywatnej dla dziewcząt West Heath School w Sevenoaks w hrabstwie Kent, jednak w przeciwieństwie do swoich sióstr, nie uczyła się zbyt dobrze. Jej rodzicom to nie przeszkadzało, ponieważ nie wiązali z nią arystokratycznej przyszłości. Kontynuowała naukę w Institut Alpin Videmanette koło Gstaad w Szwajcarii, której nie ukończyła, ponieważ po trzech miesiącach pobytu w tej szkole, ojciec zarządził jej powrót do Wielkiej Brytanii. W roku 1975 zmarł dziadek Diany, więc odziedziczyła po nim tytuł i od tamtej chwili była Lady Diana Spencer.
_

Lady Diana i jej znajomość z księciem Walii 

Diana poznała księcia Karola w 1977 roku w okresie świątecznym, kiedy przybył do rodzinnej posiadłości w Altrop, na zaproszenie jej siostry Sary Spencer, z którą wówczas się przyjaźnił. Pomimo tego, że była bardzo zafascynowana księciem, to postanowiła ustąpić starszej siostrze, sądząc, że to ona ma większe prawa do kontaktów z następcą tronu Wielkiej Brytanii. Niedługo później Sara oznajmiła w wywiadzie prasowym, jak wygląda jej relacja z Karolem i, że go nie kocha. Od tamtej chwili ich kontakty mocno się ochłodziły i wówczas, gdy Karol zapraszał na spotkania Sarę, to jedynie w towarzystwie młodszej siostry Diany, która od tamtego momentu była traktowana jako potencjalna kandydatka na księżną Walii. Można było zaobserwować flirt między nimi, jednak Karol miał w tym czasie inne romanse. Wkrótce książę Karol znalazł się pod presją pałacu Buckingham, opinii publicznej i mediów, gdyż pomimo 32 lat, wciąż nie miał ani żony, ani potomka, który mógłby odziedziczyć tron. Przełomowym okazało się spotkanie na jednej z imprez w 1980 roku, kiedy wyraźnie mieli się ku sobie. Po śmierci jego wuja, który jednocześnie był dla niego autorytetem, Ludwika Mountbattena, rozpoczął intensywne poszukiwania żony i tylko jedna spełniała wszystkie wymagania pałacu Buckingham, tj. miała być wyznania anglikańskiego, wysoko urodzona, a w dodatku była młoda, piękna, zdrowa i jemu uległa, w sam raz dla niego – Lady Diana Spencer.
_

Zaręczyny, ślub i małżeństwo księżnej Diany i księcia Karola

Zaręczyny odbyły się w lutym 1981 roku na zamku w Windsorze, zgodnie z królewską tradycją, a królowa Elżbieta II zaakceptowała i przyjęła wybór księcia Karola. Po ogłoszeniu przez biuro prasowe pałacu Buckingham zaręczyn, książę Walii z przyszłą żoną udzielili wywiadu dla telewizji BBC, w którym dziennikarz zadał pytanie: „Czy jesteście w sobie zakochani?”, Diana odpowiedziała: „Oczywiście!”, natomiast Karol dodał: „Cokolwiek to znaczy…”. Jego odpowiedź spowodowała postawienie pod znakiem zapytania szczerości uczuć względem narzeczonej. Tuż przed ślubem, Diana zdążyła się zorientować, że prawdziwymi uczuciami nie darzy jej, a swoją przyjaciółkę Camillę Parker-Bowles. Niejednokrotnie słyszała ich rozmowy telefoniczne i wiedziała o ich spotkaniach, a także o prezentach dla niej jakim była bransoletka na złotym łańcuszku z emaliowaną niebieską płytką. Wygrawerowano na niej splecione inicjały G i F – Gladys i Fred. Za to Karol dostał spinki do mankietów z inicjałem C. Wkrótce zaczęły się problemy zdrowotne Diany, popadła ona w bulimię, spowodowaną stresem jaki ją spotkał. To jednak nie przyczyniło się do rozpadu ich związku, było już na to zdecydowanie za późno, ponieważ zapowiedź ślubu powędrowała już w świat i Diana nie chciała nic komplikować, poza tym naprawdę darzyła Karola uczuciem. Postanowiła zawalczyć o jego uwagę i w niedługim czasie nabawiła się przez to problemów psychicznych. Ślub odbył się pół roku po zaręczynach w lipcu 1981 roku w Katedrze Św. Pawła w Londynie, wówczas ten dzień uznano jako „święto narodowe”. W uroczystości wzięło udział trzy tysiące osób, była to śmietanka z całego świata, a 600 tysięcy ludzi pojawiło się na ulicach Londynu, natomiast 750 mln obejrzało ceremonię w telewizji. W dniu ślubu Diana miała suknię zaprojektowaną przez duet David i Elisabeth Emanuels, w której zrobiła wówczas ogromną furorę. Jednak po latach przyznała, że nie była zadowolona z tej kreacji, ale osiem metrów trenu i 10 tysięcy pereł, którymi została wyszyta spowodowały, że stała się z jedną z ikon ślubnych kreacji. Diana zapisała ją w spadku swojemu młodszemu synowi, księciu Henrykowi. Miesiąc miodowy był bogaty w podróże, a także przyniósł ciążę. Stres i świadomość, że mąż kocha inną doprowadziły Dianę do pierwszego ataku bulimii. Wyjawiła tę tajemnicę w swoich sekretnych nagraniach. Książe Wilhelm przyszedł na świat w połowie 1982 roku, a u Diany rozpoczęła się depresja poporodowa. W 1984 roku urodził się książę Henryk, a dwa lata później małżeństwo Diany i Karola ostatecznie się rozpadło.
_

Księżna Diana królowa ludzkich serc

W wywiadzie dla BBC w 1994 roku, Diana wyjawiła, że nie widzi się w roli królowej Wielkiej Brytanii, ale chciałaby być królową ludzkich serc. Przygotowywanie się do przejęcia tronu odstawiła na bok, postanowiła skupić się na działalności charytatywnej. Od lat 90. zaangażowała się w profilaktykę zapobiegającą wirusowi HIV i AIDS. Odważnie wychodziła do potrzebujących, zwłaszcza do chorych na AIDS. Odwiedzając Harlem Hospital, księżna zatrzymała się, by przytulić chorego siedmiolatka i trzymała go w ramionach kilka minut. A było to w czasach, kiedy sądzono powszechnie, że wirus HIV przenosi się przez zwykły kontakt. Była jedna z pierwszych znanych publicznie osób, która zdobyła się na taki gest. Organizowała zbiórki pieniędzy na badania nad rakiem piersi. We współpracy z Czerwonym Krzyżem wzięła udział w kampanii przeciwko minom, których ofiarami były nie tylko żołnierze, ale również w dużej ilości cywile. Całkowite zainteresowanie kłopotami zwykłych ludzi, a także problemami trzeciego świata, przyniosło Dianie tytuł królowej ludzkich serc. W grudniu 1995 r. w uznaniu za swoją działalność otrzymała z rąk Henry’ego Kissingera, laureata Pokojowej Nagrody Nobla, nagrodę roku za pomoc humanitarną. Podziwiana przez wiele pokoleń, księżna Diana zginęła w wypadku samochodowym 31 sierpnia 1997 roku. Na jej pogrzeb do opactwa westminsterskiego w Anglii przybyły tłumy. W ostatniej drodze księżnej Walii towarzyszyły 3 miliony osób. Relację na żywo z pogrzebu na całym świecie śledziło 3,5 miliarda. Gdy zginęła, św. Matka Teresa, z którą łączyła ją przyjaźń, od razu wysłała kondolencje. Napisała w nich o Dianie: „Bardzo troszczyła się o ubogich. Ogromnie chciała coś dla nich robić, to było piękne. Dlatego była mi tak bliska”.

Natalia Jaworska